แม้ว่ามนุษย์จะไม่ใช่อาหารโปรดของฉลาม แต่สิ่งมีชีวิตที่สวยงามน่าอัศจรรย์เหล่านี้ก็ยังโจมตีผู้คนอย่างต่อเนื่อง นักวิทยาศาสตร์กำลังพยายามหาสาเหตุที่แท้จริงของพฤติกรรมก้าวร้าวนี้ แต่ก็ยังมีอีกหลายประเด็นที่ยังคงเป็นปริศนา และกระบวนการจู่โจมเองก็มักจะแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับประเภทของฉลามและสถานการณ์
คำแนะนำ
ขั้นตอนที่ 1
มีสถิติตามที่ผู้คน 80 ถึง 100 คนตกเป็นเหยื่อของการโจมตีฉลามทุกปี และมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ได้รับบาดแผลร้ายแรง ตัวเลขดังกล่าวไม่ได้สร้างสัตว์ประหลาดจากฉลาม เนื่องจากมักถูกแสดงในภาพยนตร์ ยิ่งไปกว่านั้น ตัวเขาเองมักจะติดต่อกับพวกเขาโดยไม่ปฏิบัติตามกฎความปลอดภัยขั้นพื้นฐาน เช่น ในระหว่างการทัศนศึกษาที่เสนอการว่ายน้ำกับฉลามในมหาสมุทร
ขั้นตอนที่ 2
เชื่อกันว่าฉลาม 370 สายพันธุ์ที่มีอยู่ในปัจจุบันนี้ มีเพียง 4 สายพันธุ์เท่านั้นที่สามารถโจมตีมนุษย์ได้ นี่คือปลาฉลามขาว เสือโคร่ง ปีกยาวและจมูกทู่ และบางชนิดมักกินเฉพาะแพลงตอนและแมงกะพรุนเท่านั้น
ขั้นตอนที่ 3
สาเหตุหลักที่กระตุ้นให้ฉลามโจมตีบุคคลคือการมีเลือดอยู่ในน้ำ ด้วยเหตุนี้ นักล่ารายนี้จึงสูญเสียการควบคุมตัวเองและสามารถโจมตีโดยไม่เลือกปฏิบัติ ยิ่งไปกว่านั้นเลือดสามารถไม่ใช่แค่คนเท่านั้น แต่ยังรวมถึงปลาด้วย
ขั้นตอนที่ 4
นอกจากนี้ ฉลามยังสามารถสร้างความสับสนให้กับบุคคลที่มีสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล เนื่องจากการมองเห็นค่อนข้างอ่อนแอ ซึ่งมักเกิดขึ้นในน้ำที่เป็นโคลน ด้วยเหตุนี้เองที่นักเล่นเซิร์ฟมักจะตกเป็นเหยื่อของฉลาม - กระดานและแขนขาที่ห้อยอยู่นั้นคล้ายกับนักล่าของแมวน้ำและสิงโตทะเล
ขั้นตอนที่ 5
ฉลามยังก้าวร้าวมากขึ้นหากสัมผัสได้ถึงภัยคุกคามจากบุคคล นี่คือเหตุผลที่ความพยายามที่จะไล่ฉลามที่กำลังเข้าใกล้มักจะย้อนกลับมา นอกจากนี้ ฉลามเช่นเดียวกับผู้ล่าจำนวนมากรู้สึกกลัวที่เล็ดลอดออกมาจากสิ่งมีชีวิต ซึ่งดึงดูดความสนใจของพวกมันและกระตุ้นให้พวกมันโจมตี
ขั้นตอนที่ 6
บ่อยครั้งที่การกัดของฉลามสามารถกระตุ้นด้วยความอยากรู้ง่ายๆ เนื่องจากเธอไม่มีแขนขาที่บอบบาง วิธีเดียวที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตใต้ทะเลคือพยายามกัด นั่นคือเหตุผลที่นักวิทยาศาสตร์ไม่แนะนำให้ว่ายน้ำในแหล่งที่อยู่อาศัยของนักล่าเหล่านี้ในตอนกลางคืน ในตอนเย็นหรือตอนเช้า - ในเวลานี้พวกมันออกล่า
ขั้นตอนที่ 7
โดยปกติฉลามจะวนรอบเหยื่อที่เลือกมาเป็นเวลานาน สังเกตและศึกษาพฤติกรรมของมัน จากนั้นพวกเขาก็ทำการโจมตีอย่างรวดเร็วหนึ่งครั้ง หลังจากนั้น พวกเขาสามารถทิ้งเหยื่อไว้ตามลำพังด้วยเหตุผลบางอย่างของตนเอง หรือย้ายจากเหยื่อไปชั่วขณะหนึ่ง ในกรณีหลังนี้ พวกเขาแค่พยายามปกป้องตนเองจากการตอบสนองที่อาจเป็นอันตรายสำหรับพวกเขา และรอให้เหยื่ออ่อนแอลง