งูแวววาวนั้นยังเป็นงูเห่าอินเดียที่มีพิษซึ่งถือว่าฉลาดและมีเกียรติ เธอไม่ค่อยโจมตีบุคคลใดบุคคลหนึ่ง และเมื่อเกิดอันตรายขึ้น เธอจะมีท่าทีคุกคามและขยาย "กระโปรงหน้ารถ"
ชื่อ
งูเห่ามีประมาณ 20 สายพันธุ์ในโลก งูปรากฏการณ์โดดเด่นในหมู่พวกเขา ไม่ใช่เพื่ออะไรที่พวกเขาเรียกเธอว่า เมื่อรู้สึกถึงภัยคุกคาม เธอเปล่งเสียงดังกล่าวและขยายซี่โครงหลายซี่ออกด้วยกล้ามเนื้อ เผยให้เห็น "หมวก" ของเธอ ในเวลานี้ภาพวาดจากด้านหลังจะมองเห็นได้ชัดเจน คล้ายกับแว่นคว่ำ
ภาพวาดได้กลายเป็นเครื่องรางชนิดหนึ่งสำหรับงูตัวนี้ เขากลัวนักล่าที่ร้ายกาจที่สุดและผู้ที่ตัดสินใจย่องเข้ามาหาเธอจากด้านหลัง เมื่อเห็น "แว่น" ศัตรูก็มีแนวโน้มที่จะลังเลหรืออาจเปลี่ยนใจที่จะโจมตีโดยตัดสินใจว่าใครบางคนกำลังจ้องมองเขาอยู่
ที่อาศัยอยู่
งูแวววาวอาศัยอยู่ในประเทศแถบเอเชียกลาง จึงพบได้ในธรรมชาติของอินเดีย บังคลาเทศ เนปาล ศรีลังกา ปากีสถาน เธออาศัยอยู่ไม่เพียงแค่ในป่าเท่านั้น แต่ยังอยู่ในสวนข้าวในสวนสาธารณะในเมืองด้วย
ขนาด (แก้ไข)
งูเหลือมสามารถยาวได้ถึง 1.5-2 เมตร การเคลื่อนไหวของเธอช้าและเงอะงะมาก
คุณสมบัติของ
งูเห่าอินเดียอาศัยอยู่ในคู่แต่งงานในช่วงฤดูผสมพันธุ์ต่างจากงูโดดเดี่ยวอื่นๆ ปีละครั้ง ในช่วงปลายฤดูใบไม้ผลิหรือต้นฤดูร้อน งูจะวางไข่ และหลังจาก 1, 5-2 เดือน ลูกงูก็ปรากฏขึ้น - ลูกงูประมาณ 10 ถึง 20 ตัว ยาวไม่เกิน 30 ซม. งูเห่าหนุ่มที่เพิ่งโผล่ออกมาจากไข่มีพิษแล้ว แต่ในขณะที่พวกเขาเรียนรู้ที่จะล่าสัตว์ได้ดี มีเพียงแมลงและสัตว์ขนาดเล็กอื่นๆ เท่านั้นที่จะเข้าสู่เมนูของพวกมัน
งูเหลือมตัวเต็มวัยกินหนู กบ คางคก สัตว์อื่นๆ รวมทั้งนกขนาดเล็ก พวกเขารู้วิธีว่ายน้ำอย่างสมบูรณ์ ปีนลำต้นและกิ่งก้านของต้นไม้ ดังนั้นพวกเขาจึงไปถึงรังนกและทำลายพวกมันได้ง่าย ในกรงขังงูเห่าอินเดียดื่มนมประมาณหนึ่งลิตรต่อวันและกินหนูสองสามตัวหรือไก่ตัวเล็กต่อสัปดาห์
มีอาชีพโบราณในอินเดีย - หมองู ทำให้ผู้ชมประหลาดใจ พวกเขาล่องูที่มีแว่นตาอันตรายออกจากตะกร้าหวาย แล้วทำให้พวกเขาแกว่งไปมาในการเต้นรำตามเสียงท่อ อย่างไรก็ตามพวกเขาไม่กัดเจ้าของ อะไรทำให้พวกเขา "เต้นตามจังหวะของคนอื่น"?
นักชีววิทยาเชื่อว่างูไม่เพียงแต่ไม่ได้ยินเสียงดนตรีเท่านั้น แต่พวกมันไม่ได้ยินอะไรเลยด้วย ดนตรีที่ซ้ำซากจำเจจึงไม่สามารถมีอิทธิพลต่อพวกเขาได้ งูเห่าเพียงทำการเคลื่อนไหวของขลุ่ยซ้ำและตอบสนองต่อการสั่นสะเทือนจากการเคาะเท้าของผู้ล้อ อย่างไรก็ตาม พวกเขาเองไม่ใช่คนสิ้นหวังและกล้าหาญ Spellcasters หลีกเลี่ยงการเคลื่อนไหวกะทันหันเพื่อมิให้งูเห่ากัดพวกมัน
เพื่อความปลอดภัย นักมายากลบางคนจึงหย่านมงูจากการกัด ในการฝึก พวกมันบังคับให้งูเห่ากัดของร้อน คนอื่นมักจะกำจัดฟันพิษของเธอ ดังนั้นงูเห่าที่อันตรายก็ไม่เลวร้ายไปกว่างูธรรมดา
